ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΛΜΕ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ Νοέμβρης 2013 - ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΓΩΝΑ

Νοέμβρης 2013

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΓΩΝΑ

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι

Ο ελληνικός λαός τα τελευταία χρόνια βρίσκεται καθημερινά αντιμέτωπος με μια άνευ προηγουμένου βάρβαρη επίθεση από την κυβέρνηση που εκτελεί πιστά τις εντολές των ιμπεριαλιστών της ΕΕ και του ΔΝΤ. Η μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας βρίσκεται αντιμέτωπη με τη φτώχια, την ανεργία και τις απολύσεις, τα χαράτσια, τη βαριά φορομπηχτική πολιτική, την κατάργηση της δωρεάν περίθαλψης. Η εξαθλίωση είναι γύρω μας και τη βιώνουν όλο και περισσότερες οικογένειες. Η επίθεση όμως κλιμακώνεται διαρκώς και φαίνεται να μην έχει σταματημό. Η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ έχει στα σκαριά νέα οριζόντια, κάθετα και διαγώνια μέτρα για να καλύψει τα λεγόμενα δημοσιονομικά κενά και έχει βάλει μπροστά τις μηχανές για να περάσει ένα ακόμα αντιασφαλιστικό νόμο, που θα καταργήσει ό,τι έχει απομείνει από τις ασφαλιστικές κατακτήσεις προηγούμενων δεκαετιών. 

Και για να περάσουν όλα αυτά, επειδή το εξαρτημένο σύστημα της χώρας μας δεν μπορεί να πείσει τους εργαζόμενους και τον λαό ότι είναι για το καλό μας, παρά τη… φιλότιμη προσπάθεια των ΜΜΕ, καταφεύγει στην πάγια τακτική της τρομοκράτησης, της καταστολής, της ποινικοποίησης των αγώνων, των επιστρατεύσεων, της απαγόρευσης των απεργιών. Προχωρώντας σε ακόμα μεγαλύτερη φασιστικοποίηση, θέλει ουσιαστικά να απαγορεύσει την ίδια τη συλλογική και συνδικαλιστική δράση, την οργάνωση του λαού, γιατί γνωρίζει πως μόνο ο οργανωμένος, μαζικός και παρατεταμένος αγώνας μπορεί να βάλει φρένο στην αντιλαϊκή πολιτική και να πετύχει νίκες.

Συμπληρωματικό ρόλο στους κατασταλτικούς μηχανισμούς της κυβέρνησης έχει και η φασιστική και τραμπούκικη δράση της Χρυσής Αυγής. Με τα δολοφονικά της χτυπήματα, πέρα από την τρομοκράτηση αγωνιστών, ρίχνει ουσιαστικά το μπαλάκι στην κυβέρνηση, ώστε να ενεργοποιήσει τη «θεωρία των δύο άκρων». Και φυσικά το άλλο άκρο που πρέπει να αντιμετωπιστεί είναι ο ίδιος ο λαός που αγωνίζεται, όπως ο λαός της βόρειας Χαλκιδικής, που με αποφασιστικότητα παλεύει ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, ενάντια στην καταστροφή του τόπου του και της ζωής του. Η κυβέρνηση βαφτίζοντας το γνήσιο αυτό λαϊκό κίνημα «τρομοκρατική οργάνωση» έχει εξαπολύσει μια απίστευτη βία εναντίον του, φτάνοντας στο σημείο να προφυλακίζει αγωνιστές για μήνες.

Για το χώρο της εκπαίδευσης

Ο κλάδος μας βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή. Κατακτήσεις και δικαιώματα χρόνων σαρώνονται. Η μόνιμη και σταθερή εργασία είναι παρελθόν. Ήδη υπάρχουν συνάδελφοί μας σε διαθεσιμότητα, οι οποίοι πολύ σύντομα θα είναι απολυμένοι. Και είμαστε ακόμα στην αρχή. Οι απολύσεις στο δημόσιο υπολογίζονται σε δεκάδες χιλιάδες για τα επόμενα χρόνια. Η κακόφημη αξιολόγηση θα έρθει σύντομα να λειτουργήσει ως ακόμη ένα εργαλείο σ’ αυτή την κατεύθυνση. Να δημιουργήσει κλίμα τρόμου στους εκπαιδευτικούς, να τους υποχρεώσει να υποταχθούν πλήρως στις αντιεκπαιδευτικές επιταγές του υπουργείου και εν τέλει να νομιμοποιήσει τις επερχόμενες απολύσεις. Την ίδια στιγμή, με την ανακοίνωση προσλήψεων εκπαιδευτικών μέσω ΟΑΕΔ επιχειρεί την ωρομισθοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Το ηλεκτρονικό παρουσιολόγιο, θέλει να τρομοκρατήσει, να ελέγξει πλήρως αλλά και να συκοφαντήσει τους εκπαιδευτικούς. Η «επαναδιατύπωση» των οργανικών θέσεων όλων των εκπαιδευτικών που μεθοδεύεται, συνδέει την εργασία του κάθε εκπαιδευτικού με την τύχη του σχολείου που υπηρετεί. Οι συγχωνεύσεις σχολείων που πραγματοποιήθηκαν, καθώς και αυτές που προγραμματίζονται, θα αλλάξουν ριζικά το τοπίο στην εκπαίδευση.

Το Νέο Λύκειο που ετοιμάζουν είναι ένα εξεταστικό κάτεργο για τους μαθητές, με ακόμα μεγαλύτερους ταξικούς φραγμούς. Στόχος της κυβέρνησης και των τροϊκανών αφεντικών της είναι να πεταχτούν μαζικά μαθητές από το Λύκειο. Ταυτόχρονα καταργούν ολόκληρους τομείς από την τεχνική εκπαίδευση και στέλνουν τους μαθητές στα ΣΕΚ-ΙΕΚ, δηλαδή στην κατάρτιση. Προετοιμάζουν τα παιδιά μας για σύγχρονους δούλους, μέσω της «μαθητείας» που είναι απλήρωτη εργασία.

Για το συνδικαλιστικό κίνημα

Η κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος γενικότερα αλλά και στο χώρο της εκπαίδευσης, είναι αποτέλεσμα της χρόνιας παραλυτικής και ξεπουληματικής λογικής των ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ, που έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν ώστε ο κλάδος να μείνει αδρανής στις απανωτές επιθέσεις. Μεγάλο μερίδιο ευθύνης όμως έχουν και οι αποπροσανατολιστικές λογικές που ουσιαστικά προπαγανδίζουν την υποταγή και ισχυρίζονται ότι αγώνες ενάντια στις απολύσεις δεν μπορούν να γίνουν «αν δεν μπαίνει το ζήτημα της λαϊκής εξουσίας» (ΠΑΜΕ) ή «αν δεν γίνει γενική πολιτική απεργία» ή «αν δεν επενδύσουμε σε μια αριστερή κυβέρνηση» (ΣΥΝΕΚ).

Τον τελευταίο χρόνο ο αγώνας μας ξεπουλήθηκε δύο φορές. Μια φορά το Μάιο, που παρά την επιστράτευση μέσα από μαζικές γενικές συνελεύσεις αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σε απεργία, οι παρατάξεις αυτές αγνόησαν την απόφαση του κλάδου. Επίσης τον Σεπτέμβρη, που παρά τη μεγάλη, πρωτοφανή μαζικότητα στην απεργία διαρκείας, οι κυρίαρχες παρατάξεις στην ΟΛΜΕ, λειτουργώντας σαν απλοί λογιστές, αρνήθηκαν να επικυρώσουν τη συνέχιση του αγώνα, επικαλούμενοι ένα ελάχιστο ποσοστό ψήφων που τους έλειπε. Μάλιστα ήθελαν να μας πείσουν ότι η κλιμάκωση της πενθήμερης απεργίας γίνεται με 48ωρη(!!) και φυσικά θεώρησαν τον εαυτό τους δικαιωμένο, αφού όλο το προηγούμενο διάστημα επένδυσαν στην ήττα.

Όμως ο μεγάλος αυτός αγώνας έφερε στο προσκήνιο μια άλλη μεγάλη ανάγκη της εποχής μας. Σε όλους σχεδόν τους νομούς της Ελλάδας, αλλά πολλές φορές και σε επίπεδο σχολείων δημιουργήθηκαν από απλούς συναδέλφους απεργιακές επιτροπές, που έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους στην υπόθεση του αγώνα. Με παρεμβάσεις σε σχολεία προσπάθησαν να κρατήσουν ψηλά το ηθικό των συναδέλφων, να ενημερώσουν μαθητές και γονείς και να τραβήξουν κι αυτούς στον αγώνα ώστε να δημιουργηθεί ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο. Οι επιτροπές αυτές είναι η μεγάλη παρακαταθήκη του αγώνα αυτού και πρέπει να διαφυλαχτεί η ύπαρξή τους και η λειτουργία τους, για τις επόμενες μάχες που έρχονται.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Είναι πλέον η ώρα να αποβάλουμε από τη συλλογιστική και πρακτική μας τις λογικές της ανάθεσης και να αναρωτηθούμε τι μπορεί να κάνει ο καθένας μας και όλοι μαζί, στην κατεύθυνση της αντίστασης στην επίθεση που δεχόμαστε.

Να ξεμπερδεύουμε επίσης και με τις συνδιαχειριστικές-συνδιοικητικές λογικές της συμμετοχής στα Υπηρεσιακά Συμβούλια. Πέρα από τη ρουσφετολογική λογική που κυριαρχούσε όλα τα χρόνια στα όργανα αυτά, το σημαντικότερο είναι ότι ο βασικός πλέον ρόλος τους είναι η δημιουργία και καταγραφή «πλεοναζόντων», η υλοποίηση των υποχρεωτικών μετακινήσεων και η εφαρμογή των νόμων που θα θέσουν σε διαθεσιμότητα ή θα απολύσουν εκπαιδευτικούς. Και θέλουν όλα αυτά να γίνουν με τη σφραγίδα της δικιά μας συμμετοχής!

Να αρνηθούμε τη συμμετοχή μας στα ΠΥΣΔΕ - ΑΠΥΣΔΕ- ΚΥΣΔΕ και να απεμπλακούμε από καταστροφικές λογικές για το εκπαιδευτικό κίνημα που λένε ότι μπορούμε να αλλάξουμε τους συσχετισμούς στα όργανα αυτά ώστε να λειτουργήσουν προς όφελός μας ή ότι με τη συμμετοχή μας σ’ αυτά μπορούμε να αποκαλύπτουμε τη διοίκηση, λες και δεν μπορούμε να το κάνουμε διαφορετικά. Τα όργανα αυτά είναι όργανα διοίκησης, κρατικά όργανα, το μακρύ χέρι του Υπουργείου στην εκπαίδευση και υπηρετούν την αντιεκπαιδευτική του πολιτική. Όσο αγωνιστές κι αν είναι σαν πρόσωπα οι αιρετοί, ο χαρακτήρας των συνδιοικητικών αυτών οργάνων δεν αλλάζει.

Για τις εκλογές στο σωματείο μας.

Η συμμετοχή μας στις εκλογές της ΕΛΜΕ στις 19 Νοέμβρη θέλει να αναδείξει την αναγκαιότητα ύπαρξης ενός ρωμαλέου σωματείου με αγωνιστικό προσανατολισμό, που θα οργανώνει τους αγώνες και θα προωθεί τη μαζική συμμετοχή των συναδέλφων. Κόντρα σε λογικές ανάθεσης, με τη στήριξη των επιτροπών αγώνα, να δείχνει σε όλους ότι ο μόνος δρόμος είναι αυτός της αντίστασης. Να πείθει καθημερινά τους συναδέλφους ότι οι αγώνες, όταν έχουν σωστό προσανατολισμό, διάρκεια και αποφασιστικότητα, μπορούν να είναι νικηφόροι.

Απαιτούμε:

Καμιά απόλυση - καμιά διαθεσιμότητα. Κανείς καθηγητής στην ανεργία - Μόνιμη σταθερή δουλειά για όλους. Επαναπρόσληψη των απολυμένων - καμία κατάργηση ειδικοτήτων. Όχι στη αξιολόγηση - χειραγώγηση.

Κανένας μαθητής έξω από τα σχολεία.

Παλεύουμε για δωρεάν δημόσια εκπαίδευση για όλα τα παιδιά. Να ανατραπεί ο νόμος για Νέο Λύκειο και την Τεχνική εκπαίδευση. Αγώνας ενάντια στους ταξικούς φραγμούς.

Αξιοπρεπείς μισθοί για όλους τους εκπαιδευτικούς.

Δημοκρατικά δικαιώματα για όλο το λαό. Όχι στη φασιστικοποίηση του συστήματος.

Κοινός αγώνας για να ανατραπούν τα μνημόνια του ΔΝΤ και της ΕΕ που μας κάνουν δούλους του 21^ου αιώνα!

Στις εκλογές της 19^ης Νοέμβρη στηρίζουμε την

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΓΩΝΑ